پایان نامه بازتاب اندیشه تأویلی در آثار ناصر خسرو قبادیانی

پایان‌نامه برای دریافت درجه‏ی کارشناسی ارشد

رشته زبان و ادبیّات فارسی

چکیده

مسأله فهم از زمانی که بشر برای انتقال پیام به نوشتن پرداخت، محل جدل بوده است. در این میان، دانش تأویل (هرمنوتیک) و نیز مباحث کیفیت فهم قرآن مجید به‏ویژه در آیات متشابه و مجمل و باطن آیات در حوزه‏ی اسلامی بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص) بین نحله‏های کلامی شایان توجه است. در میان فرق اسلامی، کلام اسماعیلیه که از تأویل به مثابه مهم‏ترین ابزار اجتهاد، فهم و استباط گزاره‏های قرآنی استفاده می‏کردند، خاستگاه روشی شد که امروزه به هرمنوتیک مشهور است. ناصرخسرو قبادیانی (شاعر و متفکر عقلگرای اسماعیلی) در آثار منظوم و منثورش از آن بهره برده و بر آن به عنوان یک فهم روشمند تأکید داشته است. این پایان‏نامه با بررسی مبانی فهم تأویلی متن از منظر ناصرخسرو، روشن کرد که این متفکّر و مفسّر اسماعیلی بر اساس آیات و احادیث نه تنها به تأویل اعتقاد دارد بلکه به مراتب فهم تأویلی میان اشخاص مختلف نیز معتقد است.

کلید واژه‏ها: ناصر خسرو، آثار ناصرخسرو، اسماعیلیه، تأویل و هرمنوتیک.

مقدمه

یکی از مبانی پذیرفته شده‏ی معرفتی غالب فرقه‏های اسلامی«تأویل» است. تأویل گرایان با توجه به این‏که تعریف شان از تأویل چه باشد، نحله‏های گوناگونی دارند. برخی از روش‏ها و ابعاد تأویل در نزد شیعه هم‏چون تأویل باطن گرایان یا تأویل صوفیه  یا تأویل عقل‏گرایانه افراطی پذیرفته نیست از سوی دیگر، یکی از اهداف تأویل در نظر شیعه تأویل مصداقی و تأویل به معنای کشف معانی باطنی آیات قرآن مجید است. در حالی‏که این شیوه از تأویل‏، مورد انکار گروهی از اهل تسنن قرار گرفته و معتقدند تأویل‏های بطنی و بیان مصادیق، موافق با ظاهر لفظ نبوده و فهم درستی از آیات ارایه نمی‏کند و بر پایه ذوق و سلیقه شخصی و بی‏توجه به روش‏های علمی است.

به نظر می‏رسد اصطلاح «معنای باطنی آیات» از یک طرف برگرفته از نص صریح فرمایش پیامبر اکرم(ص) باشد که می‏فرمایند: «ءانَّ لِلقرآنِ ظهراً و بطناً و لِبطنه بطنٌ الی سبعۀ أبطُن»؛ همانا برای قرآن ظاهری و باطنی است و برای باطن آن باطنی است تا هفت بطن (الاحسایی، ج 4، ‏ 1403 : 107) و از طرف دیگر می‏تواند خاستگاه چنین تأویلی خود قرآن باشد: خاتمیت، جامعیت و جاودانگی قرآن، مشروعیت این‏گونه از تأویل را اثبات می‏کند، به علاوه در هفده آیه از قرآن برخی از موارد واژه تأویل به کار رفته است که از نمونه آن، تعبیر خواب حضرت یوسف است. امامان شیعه و بسیاری از دانشمندان علوم دینی نیز به ضرورت چنین تأویلی و ارتباط آن با تاثیرات و منافع مستمر قرآن اشاره فرموده‏اند.

یکی از مبانی مهم و مورد اختلاف در تفسیر قرآن «تأویل» است. در حالی‏که گروهی از اهل حدیث و بخصوص حشویه بر «نص گرایی» و اجتناب از تأویل آیات اصرار دارند و حتی از تأویل‏های مفهومی آیات اجتناب می‏ورزند؛ گروه کثیری از فرقه‏های اسلامی از جمله شیعه و اسماعیلیه «تأویل» را پذیرفته‏اند و انجام این مهم را در قرآن جایز شمرده‏اند. تأویل آیات ابعاد گسترده‏ای دارد و به شکل‏های مختلفی در میان مسلمانان رواج یافته است. برای مثال باطنیه بی‏محابا به تأویل آیات و نادیده گرفتن ظواهر و نصوص آیات پرداخته‏اند. برخی همچون شیعیان علاوه بر اقدام به تأویل مفهومی آیات متشابه، به تنزیلات و تطبیق آیات بر مصادیق نوظهور اقدام کرده‏اند. در نظر شیعیان این‏گونه از تأویل سرّ ماندگاری و جاودانگی قرآن و هدایت‏گری مستمر آن است.

ناصر خسرو، در آثارش فراوان به شیوه‏های مختلف و متعددی متذکر مقام قرآن کریم شده است و در نگارش آثار منظوم و منثور خود به کرّات از این شیوه‏ها بهره جسته است.

ناصر خسرو، این شاعر معتزله و دارای اختیار که مبنای اصول فکری‏اش همیشه بر پایه عقل و خردگرایی استوار بوده است، به شیوه ای کاملا خاص و منحصر بفرد در آثارش از معانی باطنی قرآن کریم استفاده کرده‏است. اگرچه در تاریخ ادبیات پارسی ما تاثیر‏پذیری شاعرانی چون: حافظ، مولانا و عطار از استهشاد قرآن و حدیث بسیار بوده است؛ اما ناصر خسرو قبل از آن‏ها شکل تازه‏ای از آن را در آثارش به بار نشاند و به جدّ می‏توان گفت که حتی در برخی آثارش این شیوه را به نام خود منحصر کرد و از شیوه تأویل، ابزاری کارآمد در جهت اثبات آرا، بینش و عقاید دینی - که تا آن زمان برخی معانی آن‏ها از دیگران پنهان بود- پرده گشود و چراغ روشنی در افکار سایر متکلمان دینی و مذهبی افروخت.

البته لازم به ذکر است که تاثیر باطنی‏گرایی در فرقه اسماعیلیه هم که عاملی دیگر در جهت تحت تاثیر قرار دادن این شیوه افکار در ناصر خسرو بود را نمی‏توان نادیده گرفت و پیوستن وی به مذهب اسماعیلیه و دیدگاه خاص او تا حدودی مرهون و مدیون این فرقه بوده است و بسیاری از اندیشه‏های وی از این فرقه نشأت گرفته است.

«جنبش اسماعیلیه راه را برای نشر افکار آزاد در عالم اسلامی گشود. مردم شهامت یافتند تا در مسایل معقول علنا به بحث و مناظره پردازند و حال آن‏که پیش از آنکه از اینگونه مباحث هرچند خطر کمتری در بر داشت بیمناک بودند» (الفاخوری ،خلیل الجر، 1358 : 184 ).

بسیاری از این اندیشه‏ها و افکار او در قالب شعر بیان شده است و به طبع برای آگاهی از فهم درست و جامع این اشعار در آثار گوناگونش باید خواننده‏ای با ذوق و همراه با اطلاعاتی عمیق در زمینه‏های گوناگون نظیر‏، طب، هندسه، تفسیر قرآن و کلام و ... فهم و درک بسیار بود.

1-2. بیان مسأله

مسأله فهم متون ادبی و بررسی عناصر مؤثر بر آن از جمله مباحثی است که اندیشمندان از گذشته تا امروز در جوامع مختلف به آن پرداخته‏اند. هرمنوتیک و تأویل دانشی است که به بحث درباره مبانی نظری تفسیر و فهم می‏پردازد. در ابتدا وظیفه اصلی این دانش در غرب تشریح مبانی نظری فهم، تفسیر کتاب مقدس و تبیین اصول و قواعدی بوده است که مفسر به استناد آن‏ها متون مقدس را شرح و تفسیر می‏کرد، اما رفته‏رفته هرمنوتیست‏هایی مانند شلایر ماخر و دیلتای مبانی تفسیری کتاب مقدس را به فهم و تفسیر دیگر متون و به طور‏کلی به شناخت تمام صورت‏های تفهُّم و هر آنچه نیازمند تفسیر باشد تسّری دادند و به این ترتیب هرمنوتیک توسعه یافت و جنبه غیردینی پیدا کرد. حتی دیلتای، هرمنوتیک را عهده‏دار ایجاد روش شناسی علوم انسانی و تمایز بخش آن از علوم طبیعی دانست. در سیر تحول اندیشه‏ های هرمنوتیکی شاید بتوان سه دوره را مشخص کرد:

الف. هرمنوتیک کتاب مقدس      ب. هرمنوتیک مدرن        ج. هرمنوتیک معاصر

الف)هرمنوتیک کتاب مقدس: هرمنوتیک بیش از آن‏که به مباحث فلسفی تمایل داشته باشد به مباحث فهم و تفسیر متون مقدس توجه دارد، متن کتاب مقدس و فهم و تفسیر آن، کانون توجه هرمنوتیک قرون وسطی و پیش از آن بوده است.

ب) هرمنوتیک مدرن: اشاره به مباحثی دارد که در باب هرمنوتیک در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی در غرب شکل گرفت که هم موجب توسعه این دانش و هم باعث ورودش به حوزه‏های علوم انسانی گردید. فردریش شلایر ماخر و ویلهم دیلتای دو بنیانگذار اصلی هرمنوتیک مدرن هستند. از مشخصات هرمنوتیک مدرن تغییر موضوع، تغییر روش و تغییر گرایش است.

ج) هرمنوتیک معاصر: هرمنوتیک مدیون سه فیلسوف مهم معاصر یعنی هایدگر، هانس گئورگ گادامر و پل ریکور است. هرمنوتیک معاصر به تأثیر از پدیدار‏شناسی هوسرلی و توجه به انتولوژی انسانی شکل گرفت. از این‏رو هرمنوتیک معاصر برخلاف سنت پیشین دیگر وقف فهم متن و تفسیر کلام یا متن نوشتاری نگردید. همچنین در آن، برخلاف دیدگاه هرمنوتیکی رمانتیک، از شلایر ماخر گرفته تا دیلتای هدف از فهم بر ارتباط با فرد دیگر (مؤلف یا متکلم) و یا روان‏شناسی فرد دیگر، منوط نبوده است.

دانش هرمنوتیک فلسفی هایدگر و گادامر، فضایی را فرا روی مباحث هرمنوتیکی گشود که بسیار گسترده‏تر و بنیادی‏تر از فضای مورد نظر دیلتای بود، که صرفاً بر تمایز بین علوم انسانی و علوم طبیعی متمرکز گردیده است. دانش هرمنوتیک در قرن بیستم با فراتر رفتن از فضای معرفت شناختی و نظریات خاص تفهّم به دیدگاه‏های معطوف به انتولوژی متمایل شد. در این راستا، مراد از پدیده‏ صرفاً فهم و شناخت اشیا و امور دیگر نبوده، بلکه به فهم به مثابه نحوه وجود انسان در جهان نگریسته شد. موضوع هرمنوتیک از چگونگی «شناخت جهان» به چیستی و چگونگی «بودن در جهان» تبدیل شد.

اگر هرمنوتیک- یا به قول ما ایرانیان تأویل- در غرب با فهم و تفسیر کتاب مقدس آغاز گشته، با کمی تأمّل در تاریخ اندیشه‏ی ایران و روش‏های فهم‏پذیری متون چنین چالش‏های فهمی را – نه عیناً با همین نام که با نام‏های دیگر - از سوی نحله‏های فکری مختلف می‏بینیم، در آغاز در تئوری سیاسی و فکری شیعه تأویل کتاب مقدس از ویژگی‏ها و خصوصیات اصلی ائمه اطهار (علیه السلام) محسوب شد با ذکر این حدیث: «ءانَّ لِلقرآنِ ظهراً و بطناً و لِبطنه بطنٌ الی سبعۀ أبطُن»؛ همانا برای قرآن ظاهری و باطنی است و برای باطن آن باطنی است تا هفت بطن (الاحسایی، ج 4، ‏ 1403 : 107) که شیعه با بهره‏گیری از آبشخور فکری ائمه به تأویل مباحث پرداخت. در آغاز درگیری‏های تفهُّم قرآن از سوی معتزله و اشاعره که خود دو نوع فهم مختلف کتاب آسمانی بود از این‏گونه روش‏هاست، بعدها با پیدا شدن شیعه هفت امامی یا اسماعیلیه، شکلی از تأویل پیدا می‏شود که بسیار قابل توجه است. اسماعیلیه در یکی از گزاره‏های مدل فهم تأویلی خود قایل به این بودند که هر ظاهری را باطنی است و با این توجه به مباحث فلسفی، اسماعیلیه به «تأویل اسماعیلی» شکل خاصی از فهم قرآن، جهان، خدا، امام، نبی و ... دست زده است.

ناصرخسرو و اسماعیلیه فهم فلسفی خود را «تأویل» می‏نامیدند؛ که اعتقاد به فهم درون و باطن کتاب داشتند؛ زیرا تأویل یعنی بازگشت یا به سرآغاز بازگشتن و معنای باطنی و وجه معنوی نصّ ظاهر را آشکار کردن. ناصر خسرو، اندیشمند و شاعر متفکر اسماعیلی قرن پنجم، در آثار خود همواره اهل باطن و تأویل را در برابر فقهای ظاهری بین اهل سنت قرار می‏دهد. از این‏رو، این که اسماعیلیه خود را اهل باطن و اهل تأویل می‏دانستند، ریشه در ویژگی‏های جهان‏بینی بی‏نهایت پیچیده آنان دارد: چه در زمینه‏ جهان‏شناسی، چه در زمینه فهم کتاب مقدس قرآن. آن‏گونه که از آثار ناصرخسرو برمی‏آید، او تأویل را به عنوان ابزار شناخت باطن وحی می‏داند. او مانند دیگر متفکرین اسماعیلیه به تأویل قائل است و آیات و احادیثِ احکام شرع را یکسره تأویل می‏کنند، و منکران از معتزله – اسماعیلیه، و فلاسفه اسلام – بویژه این رشد- معتقد به تأویل است، و از جمله تمثیل و تصویر قرآن مجید را برای توده مردم سزاوار می‏داند و معتقد است که الفاظ ظاهری بسیاری از آیات قرآنی تمثیل از معانی مجردی است که اگر به صورت علمی بیان می‏شد، ظاهر بینان آن را نمی‏پذیرفتند؛ به عبارت دیگر، دین تعبیر رمزی و تمثیلیِ حقایق عقلی و مجرد است، یعنی خدای تعالی از آن معانی برای توده مردم، در کتاب خود، به صورت رمزی و تمثیلی از میوه، شیر، شهد و حور و غلامان و لذّات دیگر تعبیر فرموده است تا آسان‏تر دریابند و راحت‏تر بدان‏ها دل بدهند و به نظر وی حقیقتِ عبادات نیز از این قاعده مستثنی نیست. 

Abstract

The Issue of text comprehension was controversial from the time when the human being started to write in order to transfer messages. In the meantime, the knowledge of interpretation (hermeneutics) and quality of comprehension of the Holey Quran in the Islamic domain after the death of the Prophet Muhammad (PBUH) is noteworthy in theological movements. Among the Islamic sects, Ismailia studies which used the interpretation as the most important means of Ijtihad, comprehension and inference of Quran statements, became a clear origin which today is known as hermeneutics. Naser Khosrow Ghobadiani, the rationalist poet and thinker of Ismaili period, used the hermeneutics in his works in verse and prose and focused on it as a systematic comprehension. By studying the theoretical foundations of the hermeneutic comprehension of the text from Naser Khosrow point of view, this thesis made it clear that this Ismaili thinker and interpreter not only believes the interpretation based on verses and hadiths, but also believes the hermeneutic comprehension among different individuals.

Keywords: Naser Khosrow, Naser Khosrow works, Ismailia, interpretation, Hermeneutics.