پایان نامه بررسی رویکرد های نقاشی منظره پرداز آمریکا و اروپا در پنج دهه اخیر - عنوان پایان نامه عملی قلمرو نامحدود

چکیده

منظره­پردازی در قرن حاضر تعریف سنتی­اش را از دست داده و موجودیت آن به­عنوان یک ژانر منسجم و واحد زیر سوأل رفته است. مطالعات مرتبط با آن هم تبدیل به شاخه­ای بینارشته­ای شده و شناخت و بررسی آثار مربوطه نیازمند درک منابع بسیار متنوع در رشته­های متعدد دانش است. با توجه به فقدان منابع فارسی در این زمینه، اهمیت رو به رشد این ژانر و در نهایت نیاز شخصی نگارنده به مطالعه
بیش­تر در این حوزه (به دلیل ارتباط این موضوع با آثار نقاشی) این پژوهش قصد دارد تا با ارائه
نظریه­ها و پژوهش­های مربوطه، تعاریف و معانی مختلف منظره در هنر و یا به­طور کلی را مورد بررسی قرار دهد، تا از این طریق به سوألات این تحقیق پاسخ دهد. در این زمینه شیوه به­کار رفته ارائه گروه شش نفره نقاشان منظره­پرداز شامل: مارک لومباردی، الیگیرو بواِتی، رابین اُنیل، بنجامین ادواردز، دیوید هاکنی و آنزلم کیفر، بررسی آثار آن­ها در کنار تئوری­های مطرح شده و ارائه جدولی از مشترکات آثار این هنرمندان به­عنوان کلمات و موضوعات کلیدی در منظره معاصر است. نتایج برآمده از این پژوهش به اختصار عبارتند از:

منظره پردازی به­عنوان یک ژانر دیگر آن انسجام و پیوستگی سابق خود را ندارد و مرزهای آن در حال حل شدن در ژانرهای دیگر است و هنرمندان با به­کار بردن موضوعات و مفاهیم مختلف و با استفاده از
رسانه­های گوناگون تغییرات اساسی در بدنه این ژانر به­وجود آورده­اند. با این حال منظره­پردازی به­عنوان یک موضوع و ژانر نه تنها کمرنگ نشده است بلکه پس از وقفه­ای کوتاه با قوت هرچه بیش­تر در هنرهای تجسمی ظاهر شده است.

در میان مفاهیم گسترده مطرح شده در آثار نقاشی منظره، زمان، سیاست و هویت، در میان جنبه­های مختلف، جنبه روایی، تراژیک و بدبینی و در میان عناصر بکار رفته، متن و نوشتار از سایرین برجسته ترند.

همانگونه که پیش از این هم از شیوه آیکونوگرافی در درک مفاهیم عمیق آثار هنری استفاده شده است،
می­توان با بررسی آیکونوگرافیک در این­گونه آثار(منظره) پی به شرایط دوران خلق آثار برد و به تحلیل
آن­ها پرداخت.

کلیدواژه­ها- منظره­ پردازی، نقاشی، منظره معاصر،آیکونوگرافی، سیاست، نقشه

فصل اول

مقدمه

منظره­ پردازی در هنر علیرغم ظهور دیرهنگامش ریشه­ای دیرینه دارد. حتی اگر منظره­پردازی را هم در نظر نگیریم، رابطه تنگاتنگمان با طبیعت ما را از توجه به منظره و محیط اطرافمان ناگزیر می­کند. ما درون طبیعت زندگی می­کنیم و "قرن­هاست که در ذهن خود عمل تبدیل زمین به منظره را انجام می­دهیم."
(اندروز، 1388 :11)

منظره در دیدگاه افراد مختلف تعاریف مختلف پیدا می­کند؛ برخی مانند آلبرتی[1] آن را فضا و نمایی دلپذیر می­دانند (اندروز،1388: 74) که از دوردست به آن می­نگریم، گروهی مانند جیل کاسید[2] آن را
محیط­زیستی در نظر می­گیرند که پویا است و به طور مداوم تغییر می­کند -ممکن است این تغییر
پروسه­ای طبیعی باشد مانند فرسایش خاک و یا تحت تأثیر انسان­ها مانند ساخت شهر و قطع درختان- و برای گروهی دیگر مانند دنیس کاسگرو ساختاری اجتماعی است که منتج از پیشینه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ساکنان آن است. منظره هر کدام از این­ها که باشد، سرآغازش به­طور جدی در تاریخ هنر در قرن شانزدهم و به­واسطه استفاده هنرمندان از[اصطلاح] آن به­عنوان یک عبارت تکنیکی به منظور تصویر یک نما بود.

منظره­پردازی تا اوایل و اواسط قرن شانزدهم در تصاویری که حاوی پیام­ های تاریخی یا مذهبی بودند، در پس­زمینه قرار داشت و زمینه­ای برای فعالیت­های انسانی بود. اما در همین قرن بود که هنرمندان مسلم شمال اروپا با استقلال بیش­تری شروع به منظره­پردازی کردند. در مباحثات تئوری نیز پرداخت به ایده منظره­پردازی تا این قرن ممکن نشده بود. "جووانی پاولو لامازو[3] اولین نویسنده­ای بود که به­طور رسمی زیبایی­شناسی منظره را با ایجاد تمایز میان مکان­های ممتاز[4] و مکان­های لذت­بخش[5] در اثرش به­نام
رساله­ای در مورد هنر نقاشی[6](1584) مورد بحث قرار داد (His, 1936) علیرغم وجود تعداد زیاد
نقاشی­های منظره در قرن شانزدهم، نقاشی منظره تا ظهور مکاتب هلندی و فنلاندی و آثار هنرمندانی چون رویسدال[7]، روبنس[8] در قرن هفدهم به موفقیت نائل نشد. در این قرن بود که افرادی مانند
راجر د. پایلز[9]، آندره فلایبن[10] و ساموئل وان هوگستراتن[11] ایده منظره را تعریف و دسته­بندی کرده، ارتقا دادند. در قرن هجدهم نقاشی منظره در پاسخ به جو سیاسی و اجتماعی که توسط رژیم­های کهن انگلستان، فرانسه و باقی اروپا به­وجود آمده بود، گسترش یافت و رویکردهای تازه­ای نسبت به محیط طبیعی پدیدار شد. به­طور خلاصه در طول این قرن نقاشی منظره مورد توجه و علاقه­مندی رو به رشد از جانب هنرمندان و حامیان هنری واقع و تبدیل به ژانری هرچه بیش­تر قابل احترام شد. هم­راستا با این فعالیت­ها بازتاب­های مهمی در رابطه با ایده منظره -به­خصوص در ارتباط با امر والا[12]- به­وجود آمد. پس از وقایع و تحولات عظیم وابسته به انقلاب فرانسه هنر منظره­پردازی در قرن نوزدهم به ژانر اصلی هنرمندان و حامیان هنری و مجموعه­داران شد. این دوران با ظهور جنبش­های امپرسیونیسم و پست­امپرسیونیسم اروپا و رودخانه هادسن در آمریکا، دوران اوج شکوفایی نقاشی­های منظره شد.

در سال 1800 دیدگاه­های هنر منظره­پردازی، هم در صحنه­ پردازی و هم در موضوع دراماتیک شدند که این رویکردی کاملاً انقلابی بود. با آغاز جنبش رمانتیک در اواخر سده هجدهم و در اوایل سده نوزدهم مفهوم منظره­ پردازی دچار تحول شد. بازنمایی­هایی که از طبیعت می­شد به­منظور نشان دادن والایی و عظمت و شکوه مناظر کوهستانی، سادگی و طبیعی بودن مناظر روستایی و قدرت و وسعت اقیانوس­ها و دریاها به­کار می­رفتند. در عین حال همگام با روند صنعتی­شدن و زندگی شهری در اروپا حس نوستالژی در مردم برای مکان­های بکر و دست­نخورده قوی­تر می­شد و منظره­پردازی از جستجوی مناظر خوش­نما به تلاش برای تجربه تعالی و پیوند با روح و معنویت به­واسطه تعمق و تفکر در طبیعت تغییر پیدا کرد. بنابراین نه تنها این نقاشی­ها تجسم حقیقت طبیعت بودند، بلکه برای برانگیختن احساسات بشری و بیان آن­ها تصویر می­شدند.

در قرن بیستم منظره به­عنوان یک ژانر به حیات خود ادامه داد. البته به نوعی متفاوت و تحت تأثیر
جنبه­های مختلف هنری، با الهام از جنبش فوتوریسم مناظری با رنگ­های غلیظ و سرزنده و شاید زننده که بر کیفیت­های نقاشانه و رنگ تأکید می­کردند شکل­گرفت. مناظر هنری ماتیس[13]، آندره درن[14] و
موریس د. ولامنیک[15] به­عنوان نسخه توسعه یافته مناظر پست­امپرسیونیستی بودند که با پُینتیلیسم و نئوامپرسیونیسم ترکیب شده بودند. سزان[16] که مناظر طبیعی را به فرم­های هندسی، خطوط و رنگ تقلیل داده بود منبع الهام کوبیست­ها شد و آن­ها متأثر از او قواعد کوبیسم را در خلق مناظر به­کار بستند.

"منظره­پردازان اکسپرسیونیست آلمان که متأثر از فوویست ­ها و به­طورکلی هنر بدوی
 بودند، با تشکیل گروه پل[17] با نگاه به تاریخ هنر و هنر گوتیک از رنگ­های روشن و خطوط کناره­نمای
 ضخیم استفاده کردند تا سیاست­هایی که در بیانیه­هاشان اعلام کرده بودند دنبال کنند.
"( The Spirit of Expressionism:Mc Taggart) کاندینسکی[18] موسس گروه سوارکار آبی[19] از سال 1907 به بعد با مناظر شهری­اش فرمی از نقاشی منظره را گسترش­داد. البته او پس از سال 1912 به انتزاع کامل روی آورد.

اسکار کوکوشکا[20] پس از جنگ جهانی اول در سفرهایش به سراسر اروپا "به کشف مشکل منظره­پردازی، ترکیب آزاد، دلبخواه و تابناک رنگ­آمیزی امپرسیونیستی یا فوویستی به همراه سازمان­بندی سنتی فضای ژرف­نمایی که ریشه در مراحل آغازین منظره­پردازی فلاندری داشت پرداخت".(آرناسُن, 1375: 224) پس از جنگ جهانی دوم جنبش­های جدید مانند اکسپرسیونیسم انتزاعی، آپ آرت، پاپ آرت، مینیمالیسم، هنر مفهومی و... شروع به تغییر ارزش­ها در زمینه هنر کردند. اکسپرسیونیسم انتزاعی با تأکید بر احساسات درونی، آپ آرت با پرداختن به توهمات بصری و خطای دید، پاپ آرت با توجه به فرهنگ عامه و رسانه­های جمعی، مینیمالیسم با کمینه­گرایی­اش، هنر مفهومی با ارجحیت دادن به ایده و پرفورمنس با تأکید بر پروسه به نسبت نتیجه ژانر منظره­پردازی راتا اندازه­ای کمرنگ کردند تا اینکه در میانه 1960 با ظهور هنر زمینی[21] یا هنر خاکی نگاه­ها به سوی زمین، منظره و محیط معطوف شد. این نگرش تازه جنبه تجاری را ردکرد و جنبش محیطی را که در حال توسعه بود مورد حمایت قرار داد. آن­ها به جای استفاده از زمین
به­عنوان مکانی برای خلق آثار هنری، از خودِ آن برای خلق اثر استفاده کردند. آثار این هنرمندان که اغلب در ابعاد غول­آسا]اسکله حلزونی[22] اثر رابرت اسمیتسن[23](تصویر1-1)، پیاده­روی روی یک خط راست در پرو[24]اثر ریچارد لانگ[25](تصویر1-2) و درخت سنگی[26] اثر اندی گلوزورثی[27](تصویر1-3)[ بودند توجه عموم مردم را نیز جلب کردند.

(تصاویر در فایل اصلی موجود است)

از آن زمان تا کنون منظره تحت عنوان گرایش­ها و رویکردهای مختلف به­طور گسترده­ای مورد استفاده قرار گرفته است و در قالب تمام فرم­های هنری که پیش از این در رابطه با آن به­کار گرفته شده و حتی آن­هایی که منظره را به حاشیه رانده­بودند به بیان مفاهیمی پرداختند که امروزه دغدغه جامعه­ بشری­اند؛
 محیط­ زیست، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، جنسیت، هویت ملی و تجربه قدرت استعماری. منظره دیگر به معنای سنتی­اش یعنی نشان دادن عناصر طبیعی مانند کوه­ها، رودها و درختان در قابی که طول آن بیش­تر از عرض آن است و با ابزارهایی مانند رنگ­روغن، آبرنگ و چاپ اجرا می­شد نیست و موجودیت آن به­عنوان یک ژانر منسجم و واحد زیر سوأل رفته است. مطالعات مرتبط با آن هم شاخه­ای بینارشته­ای شده و شناخت و بررسی آثار مربوطه نیازمند درک منابع بسیار متنوع در تمامی رشته­های دانش است.  به­علاوه تغییراتی هم در سبک، نحوه اجرا و ارائه آثار به­وجود آمده است. اگر زمانی یک سبک در دوره­ای مشخص بر یک ژانر قالب بود و با شیوه­ای مشخص اجرا می­شد، اکنون دیگر اینگونه نیست. در قرن بیست و یک سبک­ها، ژانرها و رسانه­ها دوشادوش یکدیگر پیش می­روند و همزمان توسط هنرمندانی که همگی در یک حوزه مانند منظره- فعالیت می­کنند مورد استفاده قرار می­گیرند.

در این پژوهش با در نظر گرفتن اهمیت رو به رشد ژانر منظره­پردازی سعی شده تا ابتدا با ارائه نظریه­ها و پژوهش­های مربوطه، تعاریف و معانی مختلف منظره در هنر و یا به­طور کلی مورد بررسی قرار بگیرد. قابل ذکر است که علیرغم گستردگی و تنوع پژوهش­ها این حوزه در جهان، به­دلیل عدم بررسی جدی موضوع منظره در داخل کشور و حتی ترجمه منابع لاتین به غیر از دو مورد (منظره و هنر غرب و زیبایی­شناسی منظره) و محدودیت دسترسی به منابع مرجع، نگارنده تنها موفق به ارائه چند نظریه کلیدی که -برای فهم مباحثاتی که در فصل­های آتی آمده- ضروری می­نمود شده است. گذشته از تمایل و نیاز شخصی نگارنده به کسب اطلاعات پایه در زمینه منظره­پردازی، این موضوع به خاطر عدم وجود منابع فارسی و ضرورت وجود آن انتخاب شده است.

فصل دوم این پایان­نامه، خلاص ه­ای از پیشینه تحقیق در حوزه منظره است که بیش­تر طرح مسائل بنیادین از زبان متفکرین، به همراه پاره­ای از توضیحات برای روشن­تر کردن موضوعات بررسی شده و نشان دادن اهمیت آن پژوهش­ها است. البته انتخاب آن­ها همگی به نوعی هدفمند بوده تا در پایان پاسخگوی سوألات کلیدی این تحقیق باشند.

پس از تصمیم­گیری برای کار کردن روی این موضوع و مواجه شدن با تعداد زیاد هنرمندان منظره­پرداز این سوأل مطرح شد که آیا می­توان هنگام صحبت کردن از منظره­پردازی هنوز هم از آن به­عنوان یک ژانر یاد کرد و آیا می­توان مفاهیمی که از این طریق مطرح می­شوند را دسته­بندی کرد؟ به همین دلیل بعد از انتخاب گروهی از هنرمندان آمریکایی و اروپایی فعال در پنج دهه اخیر -که در اکثر موارد در قید حیات­اند و یا اگر درگذشته­اند آثارشان در این برهه زمانی مطرح بوده- و حذف تدریجی بیش­تر آن­ها مجدداً به­دلیل کمبود منابع و همین­طور محدود­کردن دامنه تحقیق، گروهی شش نفره از هنرمندان شامل دیوید هاکنی[28] و آنزلم کیفر[29] رابین اُنیل[30]، بنجامین ادواردز[31]، : مارک لومباردی[32]، الیگیرو بواِتی[33] انتخاب شد. در فصل
سوم با معرفی این هنرمندان و بررسی تعداد محدودی از آثار هر یک، ویژگی­های بارز آثار هر کدام مشخص می­شود. همچنین ذکر این نکته ضروری است که هنرمندان انتخاب شده همگی جز چهره­های مطرح و تأثیرگذار منظره­پردازی­اند و اعتبار آن­ها به عنوان یک هنرمند منظره­پرداز در هنر امروز ثابت شده است. این نکته در کنار امکان دسترسی به منابع و مطالب مهم­ترین عامل در گزینش این هنرمندان بوده است. به­علاوه سعی شده تا انتخاب هنرمندان (با توجه به فرم و محتوای آثارشان) به­گونه­ای باشد که گستردگی موضوعات مطرح شده از طریق منظره­پردازی مشخص شود. در کنار پرداخت به مسئله دسته ­بندی موضوعات به سوأل دیگر این پژوهش پرداخته خواهد شد. این سوأل عبارت است از: آیا با توجه به شیوه آیکونوگرافی که بر طبق آن آثار هنری سندهایی برای شناسایی و درک مفاهیم پیچیده مستتر در آن­ها هستند می­توان پس از بررسی آثار این هنرمندان این شیوه را زبانی برای تحلیل آثار منظره­پردازی دانست و از رهگذر آن­ها پی به شرایط دوران خلق اثر برد؟ در پایان قصد بر این است تا نگارنده با ارائه جدول­های جداگانه برای بررسی آثار هر هنرمند و در نهایت قیاس خصوصیات برآمده از آثار آن­ها با یکدیگر و گردآوری نکات مشترکشان در یک جدول به کلید واژه­هایی در موضوعات و مضامین بیان شده در
منظره­پردازی معاصر دست یابد.

فصل دوم

مروری بر پژوهش ها

با توجه به موضوع این پژوهش، شناخت پژوهش­های انجام شده در مورد منظره برای بررسی آثار هنرمندان در فصل سوم بسیار ضروری است. مقالات و تحقیقاتی که خلاصه­ آن­ها در این فصل ارائه شده
 به­منظور آشنایی با شیوه آیکونوگرافی و به­کارگیری آن در تفسیر آثار هنری، نقش و نحوه به­کارگیری نقشه برای تجسم بخشیدن به قدرت و سلطه، کنش انسان و طبیعت، رابطه منظره و هویت، اهمیت
ریشه­شناسی لغت منظره در شناخت منظره و عملکردهای آن و در نهایت نگاه دوباره به ماهیت منظره معاصر در هنر انتخاب شده­اند. با وجود اینکه ممکن است بیشتر این موضوعات خیلی تازه و نو نباشند اهمیت آن­ها تا اندازه­ای است که پرداخت مکرر به آن­ها زمینه­های جدیدی را در مقابل علاقه­مندان هنر منظره­پردازی قرار می­دهد. با این مقدمه نگاهی به این پژوهش­ها می­اندازیم.

2-1- تئوری منظره

یکی از منابع مرتبط با موضوع که بسیار مفید و آگاهی­ دهنده است، کتاب تئوری منظره[34] نام دارد. این کتاب مجموعه گفتگوها و مقالاتی را دربردارد که در سمیناری در 17 ژوئن سال 2006 در کالج هنر بورن واقع در بالی وگان[35] ایرلند مطرح شد. افراد شرکت­کننده که طیف وسیعی از پژوهشگران، جامعه­شناسان، جغرافیدانان و مورخان هنر را شامل می­شدند عبارت بودند از دنیس ای. کاسگرو[36]، ریچل زیادی دلو[37]، جسیکا دوبو[38]، جیمز الکینز[39]، دیوید هیز[40]، ریزین کندی[41]، مایکل نیومن[42]، ربکا سلنیت[43]، آنه ویستن اسپیرن[44]، مینا تورما[45]، جیکوب وامبرگ[46] و مایکل گادیو.[47] این کتاب در سال 2008 برای اولین بار با تصحیح ریچل زیادی دلو و جیمز الکینز به چاپ رسید. به دلیل گستردگی موضوعات مطرح شده در این کتاب و بررسی دقیق و جزئی منظره در جنبه­های متفاوت و متنوع آن، تنها بخشی از مقالات و تئوری­های مرتبط با موضوع این پژوهش به اختصار شرح داده خواهد شد.

2-1-1- منظره و هویت : دایان هریس

یکی از مقالاتی که در بخش ارزیابی مطرح شده، نوشته دایان هریس[48] استاد معماری منظره، معماری، تاریخ هنر و تاریخ در دانشگاه اِربانا کَمپین[49] در ایلینُی[50] است. او به­دلیل تحصیلاتش در رشته معماری منظره و مطالعه در شاخه ژئومُرفولوژی[51] به بررسی معماری و تاریخ محیط ساخته شده[52] پرداخت و با رویکردی به منظره به عنوان پدیده­ای فیزیکی، پرسش­هایی را در مورد جلوه­های مادی کنش منظره/ انسان مورد ملاحظه قرار داده است. "او منظره را یک پدیده فیزیکی می­داند که توسط فرآیندهای طبیعی شکل گرفته و هر چیزی را که روی زمین وجود دارد و رشد می­کند اعم از ساختمان­ها، باغ­ها،
 فرم­های شهری، برون­شهری، زمین­های کشاورزی، شبکه­های حمل و نقل، الگوهای توسعه، خانه­ها،
 پارک­های عمومی، مکان­های مذهبی و عبادی، شبکه ­های تجاری منظره اتلاق می­کند."
(Ziady De Lue & Elkins, 2008: 188) او با مطالعه در بازنمایی­های منظره (نقشه­ها، مناظر نقاشی شده، طراحی­ها و متون) به عنوان مدارک پیچیده سعی دارد تا به تفسیر دقیق آن­ها بپردازد تا متوجه شود که "این خصایص فیزیکی روایتگر چه مسائلی در رابطه با تاریخ و فرهنگ بشر هستند که نمی­توان از منابع اطلاعاتی دیگر آن­ها را دریافت."(همانجا) در همین راستا تعریف دنیس کاسگرو از منظره به­عنوان روشی برای دیدن مورد ملاحظه قرار گرفته است. تحقیقات کاسگرو به­راحتی بین جهان­های بازنمایی
(نقشه­ها، نقاشی­ها) و فرم (ویلاها، شکل­های شهری و مناظر روستایی) حرکت کرده و همواره به صراحت نشان داده که وجود مناظری در دنیای واقعی وابسته به ساختار طبقاتی، اقتصاد، عوامل سیاسی و ساختارهای فرهنگی است. البته تجزیه و تحلیل منظره به­عنوان پدیده­ای پیچیده و متغیر دشوار و راهیابی به لایه­ های زیرین آن سخت است.

جی. دابلیو. میچل نیز در مقاله­اش درباره مناظر حکومتی[53] در سال 1994 به چارچوب شکل دهنده حقایق منظره نگاهی می­اندازد تا هویت منظره به­عنوان وسیله­ای که توسط آن برنامه­های سیاسی ظاهر منظره به خود می­گیرند را فاش کند. تجزیه و تحلیل­های فرمی، سبکی و آیکونوگرافیک هنوز هم مفید هستند، با این وجود "مورخان مناظر را به­عنوان مکان­ هایی برای فهم عملکرد قدرت[54]، جریان سرمایه­داری و دستکاری منابع محیطی می­دانند که در نتیجه طبقات اجتماعی و سایر عوامل بوجود آمده اند. از همین طریق است که ما به فهم ابعاد جدیدی در رابطه با مکانیزم سیستم­ های فرهنگی خاص مانند نژادپرستی، فشار[55]، فقر، تخریب محیط زیست و رابطه آن­ها با جریان­های سرمایه­داری، محرومیت­ های اجتماعی و
 لایه­های طبقه های اجتماعی نائل می­شویم.")همان:190) منظره روشی برای دیدن و سیستمی نمادین است؛ شبکه­ای است برای انتقال ایدئولوژی و همچنین روشی برای شناخت که البته می­تواند در شکل­گیری هویت­های ملی، شخصی، خانوادگی و ایالتی تأثیر داشته باشد.

Abstract

Landscaping in the current century has lost its conventional definition and its existence as a unit and single genre has been in question. Relevant studies also turned to an interdisciplinary branch and recognition and survey of relevant works needs perception of wide range of references in several fields of knowledge. Considering lack of Farsi references, growing importance of this genre and personal need of the writer to more reading in this field (for relation of this subject to her paintings), this research intends to examine landscape in art or in general by presenting relevant theories and researches, different definitions and meanings, in this way answer the questions of this research. In this term the used method is presenting a group of six landscape painters including: mark Lombardi, Alighiero Boetti, Robyn Oneil, Benjamin Edwards, David Hockney and Anselm Kiefer, surveying their works beside the discussed theories and presenting a table of subscriptions of works of these artists as words and subjects that are important in contemporary landscape. The results of this research consist of:

Landscape as a genre does not have its former coherence and its borders are dissolving in other genres and artists by using several subjects, concepts and various medias have made fundamental changes in body of this genre. Yet landscaping as a subject and genre not only became inconspicuous but also after a short gap reappeared in fine arts with high intensity.

Among wide range of concepts discussed through landscape, time, politics and identity, among different aspects, narrative, tragic and pessimistic aspects and among employed elements, text and script are more dominant.

As iconographic method has been used in perception of deep meanings of artworks, by iconographic survey in these kinds of works (landscape) we can trace situation of making the works and analyze them.

 Keywords- Landscaping, painting, contemporary landscape, iconography, politics, map

Acknowledgments

This dissertation would not have been possible without guidance and help of individuals who assist me in the preparation and completion of this survey.

First and foremost I express my gratitude to my advisors Mr. Hamid Severy and Mr. Behnam Kamrani. Mr. Severy in spite of his engagement accepted guidance of this thesis. And with his earnest guidance in theoretical context of this study and motivating me for choosing landscape as a subject, persuade me to do this study. Mr Kamrani who by patience helped me to complete the practical project of this thesis.

I express my gratitude to my friends Mina Nghavi for typing the text, Maryam Espandi for her assist in translation, Maryam Imani for providing some books, Alireza Shahane for editing the text and Reza Sedighian whose presence made me confident.

Last but not the least I thank my family that support and accompany me.