پایان نامه ویژگی های روانسنجی پرسشنامه سازگاری و رابطه آن با هوش هیجانی دختران دبیرستانی شهر بابل

پایان‌نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد «.M.A»

گرایش:

سنجش و اندازه گیری(روانسنجی)

زمستان 1393

چکیده

طی دهه‌های گذشته، تعداد زیادی از روان شناسان و روانپزشکان بر اهمیت سازگاری و رشد مهارت‌های هیجانی و اجتماعی در نوجوانان در طول تحصیلات آموزشگاهی تاکید داشته‌اند. از جمله دلایل این توجه، آن است که سازگاری موفقیت آمیز افراد بسته به عملکرد یکپارچه توانش های هیجانی دارد. در واقع هوش هیجانی در پرورش سازگاری با تجارب و حوادث استرس‌زای وقوع یافته، پیش بینی اهداف مطلوب در آینده و نیز سازگاری با استرس‌های مزمن نقشی اساسی دارد.

بنابراین، با توجه به اهمیت این مسئله و اینکه آخرین تحقیقات در این زمینه روی مقیاس‌های قدیمی انجام شده بود و در آن‌ها کمتر ابعاد سازگاری مورد توجه قرار گرفته بود و بنابر ضرورت استفاده از آزمون‌های جدید، مطالعه‌ی حاضر، به منظور تعیین ویژگی‌های روانسنجی پرسشنامه سازگاری و رابطه آن با هوش هیجانی در دختران دبیرستانی شهر بابل انجام شده است.

در این مطالعه توصیفی - پیمایشی، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی بابل که به تعداد 7568 نفر بوده اند، می‌شود. 400 دانش‌آموز ، به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه سازگاری "سینها" و "سینگ" و پرسشنامه هوش هیجانی "شات" بود. داده‌ها با استفاده از آزمون های آماری "کولموگروف – اسمیرنوف"، "آلفای کرونباخ"، "همبستگی پیرسون" و "تحلیل عاملی اکتشافی" جهت تأیید روایی، پایایی و همچنین تحلیل دیگر فرضیه‌ها استفاده گردید.

نتایج حاصل ابتدا نشان می‌دهد مقدار آلفای کرونباخ برای کلّ سؤالات 97/0 و برای تک‌تکِ عناصر نیز بیشتر از 7/0 می باشد و به دلیل اینکه مقدار آزمونKMO ، 764/0 را نشان می‌دهد، همبستگی‌‌های موجود بین داده‌ها برای تحلیل عاملی مناسب است و وضعیت روایی نیز مناسب تشخیص داده می‌شود و سپس نشان می دهد میان سازگاری (سازگاری اجتماعی با توجه به 0.353 r = ، سازگاری عاطفی با توجه به 0.459 r =  و سازگاری آموزشی با توجه به 0.570r =) و هوش هیجانی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.

واژگان کلیدی: سازگاری اجتماعی، سازگاری عاطفی، سازگاری آموزشی، هوش هیجانی، دانش آموزان دختر دبیرستانی

فصل یکم:

کلیات پژوهش

1 مقدمه

سازگاری[1] در نوجوانان به عنوان مهمترین نشانه ی سلامت روان آنان ، از جمله مباحثی است که در دهه‌های اخیر توجه بسیاری از جامعه شناسان، روان شناسان و مربیان را به خود جلب نموده است ، زیرا دوره‌ی نوجوانی، دوره ی حساسی است و سازگاری در این دوره دستخوش تحولات عاطفی، جسمانی و ذهنی فوق‌العاده شدیدی است و هنوز فرد به طور کامل رشد نیافته است. به همین علت ممکن است تأخیر در بلوغ عاطفی به دنبال خود مشکلاتی جدی در روابط بین فردی در نوجوانان و در روابط اجتماعی برای آنان پدید آورد. علاوه براین، رشد اجتماعی مهمترین جنبه ی رشد وجود هر شخصی است و معیار اندازه گیری رشد اجتماعی هرکس سازگاری او با دیگران است. سازگاری مانند رشد جسمی، عاطفی و عقلی یک کمیت پیوسته است و به تدریج به کمال می رسد و در طول زندگی به طور طبیعی و در برخورد با تجربه ها حاصل می‌شود. به عبارت دیگر، با سپری شدن دوران کودکی و ورود به دوران نوجوانی، رشد روانی - اجتماعی از تحول ساده به تحولی عمیق و کیفی تبدیل می شود و نوجوان با به کارگیری مهارت های اجتماعی، می‌تواند جایگاه خود را در میان مراودات اجتماعی و ارتباط با همسالان و بزرگسالان پیدا کند و مورد پذیرش اجتماعی نیز قرار گیرد. موفقیت در امر پذیرش اجتماعی به سازگاری منجر می شود و ممکن است فرد را به مرحله ی نفوذ و رخنه‌ی اجتماعی برساند که سطحی بالاتر از پذیرش اجتماعی است و در این مرحله می تواند بر اطرافیان خود تأثیرگذار باشد(اتکینسون، اتکینسون و هیلگارد[2]، 2009).

در تعرف سازگاری می توان گفت که، منظور از سازگاری، رابطه ای است که میان فرد و محیط او، به ویژه محیط اجتماعی وجود دارد و به او امکان می دهد تا نیازها و انگیزه های خود را پاسخ گوید. فرد زمانی از سازگاری بهره مند است که بتواند میان خود و محیط اجتماعی اش رابطه ای سالم برقرار و انگیزه های خود را ارضا کند، در غیر این صورت او را ناسازگار قلمداد می کنیم. در واقع سازگاری با محیط، مهارتی است که باید آموخته شود و کیفیت آن مانند سایر آموخته‌ها به میزان علاقه و کوشش فرد برای یادگیری بستگی دارد (اسلامی نسب، 1390).

انجمن روان پزشکان آمریکا (2010) [3]سازگاری را چنین تعریف می کند: «هماهنگ ساختن رفتار به منظور برآورده ساختن نیازهای محیطی که غالباً مستلزم اصلاح تکانه ها، هیجان ها یا نگرش هاست» (به نقل از حجاری، 1390). سازگاری اجتماعی[4] به عنوان جریانی، که به وسیله ی آن روابط میان افراد، گروه ها و عناصر فرهنگی در وضعیتی رضایت بخش برقرار باشد، تعریف شده است.  به عبارت دیگر، روابط میان افراد و گروه‌ها باید به گونه ای برقرار شده باشد که رضایت متقابل آنها را فراهم سازد. بدین ترتیب، سازگاری اجتماعی سازوکارهایی است که توسط آنها یک فرد توانایی تعلق به یک گروه را پیدا می کند. به همین علت لازمه ی سازگاری اجتماعی، بروز تغییراتی در فرد بوده، آن نیز مستلزم یکپارچگی سازوکارهایی است که توسط آنها، گروه یک عضو جدید را می پذیرد (یمنی دوزی سرخابی، 1389)

یکی از الگوهایی که با سازگاری در ارتباط دارد، ظرفیت هیجانی یا هوش هیجانی[5] افراد است؛ همان چیزی که این تحقیق تلاش دارد آن را تبیین نماید. منظور از هوش هیجانی، توانایی فرد در بازنگری احساسات و هیجان های خود و دیگران، تمیز قائل شدن میان هیجان ها و استفاده از اطلاعات هیجانی به صورت سالم در حل مسئله و نظم بخشی رفتار است(سالووی و مایر[6]، 2011).

به طور کلی آنچه از متون تحقیقی بر می آید این است که سازگاری موفقیت آمیز افراد بسته به عملکرد یکپارچه توانش های هیجانی دارد. در واقع هوش هیجانی در پرورش سازگاری با تجارب و حوادث استرس‌زای وقوع یافته، پیش بینی اهداف مطلوب در آینده و نیز سازگاری با استرس‌های مزمن نقشی اساسی دارد.

اکسترمرا[7] و همکاران در سال ۲۰10 طی بررسی خود مطرح نمودند نوجوانانی که در رابطه با شناخت هیجانات خود دچار مشکل هستند و توانایی های لازم را برای تنظیم هیجانات‌شان ندارند، در شرایط فشار روانی از کنترل خوبی برخوردار نبوده، ماهیت فشار روانی را با شدت بالاتری درک می‌نمایند و از سازگاری روانشناختی کمتری برخوردارند.

با توجه به این که تاکنون مطالعات محدودی پیرامون رابطه سازگاری با هوش هیجانی انجام گردیده و از سوی دیگر بررسی سازگاری به لحاظ نظری در بهبود روابط بین فردی و محیط امری ضروری بوده و به لحاظ عملی می تواند تا حدودی مسایل و مشکلات افراد را در حوزه سازگاری حل یا جبران نماید و لزوم بررسی این موضوع، پژوهش های زیادی مورد مطالعه قرار گرفت و بر اساس اهمیتی که سازگاری و هوش هیجانی در زندگی دارد این موضوع باید مورد سنجش قرار می گرفت، از این رو ضرورت بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه سازگاری احساس می شود که موضوع حاضر در قالب آزمون‌های جدید و به روز بررسی شود لذا پژوهش حاضر  با هدف تعیین ویژگی های روانسنجی پرسشنامه سازگاری و رابطه آن با هوش هیجانی دختران دبیرستانی شهر بابل انجام شده است.

2-1 بیان مسئله        

اجتماعی شدن جریانی پیچیده به شمار می آید که ابعاد و جوانب گوناگونی دارد. کسب مهارت‌های اجتماعی، چگونگی برقراری ارتباط با سایر افراد و سازگاری، از جمله ی این ابعاد هستند. برخی از روانشناسان سازگاری اجتماعی را مترادف با مهارت اجتماعی می دانند. از نظر آن‌ها، مهارت اجتماعی عبارت است از توانایی ایجاد ارتباط متقابل با دیگران در زمینه ی خاص اجتماعی، به طریق خاص که در عرف جامعه قابل قبول و ارزشمند باشد. (اسلابی و گوارا [8]2009؛ به نقل از عابدینی، 1390). در حالی که برخی دیگر از روانشناسان سازگاری و مهارت اجتماعی را فرایندی می دانند که افراد را قادر می سازد تا رفتار دیگران را درک و پیش بینی کنند، رفتار خود را کنترل کنند و تعاملات اجتماعی خود را تنظیم نمایند. (اسلاموسکی و دان[9]، 2006 )

ایواتا[10] و همکاران ( 2010 ) در مروری جامع عوامل مؤثر در سازگاری را به شش دسته ی عمده تقسیم می‌کنند که هریک از آن ها نیز به عوامل جزئی تری تقسیم شده اند، این عوامل عبارتند از:

الف -محرومیت های جسمانی ناشی از نقص عضو، تغذیه ی نادرست و بد، محرومیت از خواب و خستگی روانی ، فرایندهای عاطفی آسیب زا و آسیب های مغزی.

ب- عوامل روانی، اجتماعی و محیطی، نظیر تغییرات سریع و مهم اجتماعی نظیر بیکاری ، جنگ ، بلایای طبیعی ، از هم پاشیدگی کانون خانواده ، فقر و اعتیاد.

ج - عوامل تربیتی، نظیر الگوهای نادرست خانوادگی ، فقدان رابطه ی والد کودک ، طرد کردن فرزندان ، حمایت افراطی ، محرومیت های عاطفی ، خودمختاری بیش از حد کودک ، انتظارات و خواسته های غیرواقع‌گرایانه ی والدین و کمبود ارتباط.

د-ساختار خانوادگی ناسازگار از جمله خانواده های بی کفایت ، از هم پاشیده ، ضد اجتماعی و آسیب روانی اولیه و عدم ثبات عاطفی و روانی والدین بخصوص مادر.

ه- فشارهای ناشی از زندگی جدید صنعتی، مانند رقابت های ناسالم ، تقاضاهای شغلی و تحصیلی و پیچیدگی‌های زندگی جدید.

و- عوامل ارثی نظیر اختلالات جسمی، روانی و عاطفی که زمینه را برای رفتارهای بزهکارانه و ناسازگاری اجتماعی فراهم می کنند.

عوامل متعددی در سازگاری شخصی و اجتماعی افراد نقش دارند که نظریه ها و دیدگاه های مختلف تربیتی، روان شناختی و جامعه شناختی بر آن ها تأکید کرده اند. مطالعه آدیمو[11] (2011) روی دانشجویان نیجریه‌ای نشان داده است که هوش هیجانی بالا با سازگاری سریع و بسنده با محیط دانشگاه و کارکرد موفق ارتباط نیرومندی دارد. در همین راستا، یافته‌های مطالعه پانسر[12] و همکاران (2008) حاکی از این است که دانش‌آموزان موفق و سازگار از لحاظ هوش هیجانی در قیاس با دانش‌آموزان ناموفق و ناسازگار به شکل معنادارتری برترند. مارکوئز[13] و همکاران (2010) نیز نشان دادند که سازگاری و شایستگی های اجتماعی رابطه نیرومندی با هوش هیجانی دارند.

پژوهش‌های متعدد و مشاهدات مراکز مشاوره‌ای نشان داده است که عوامل متعدد نامساعدی مانند اضطراب، تنش، تشویش و عدم اعتماد به نفس، ناسازگاری شخصی و اجتماعی و . . . عملکرد تحصیلی ضعیف دانش‌آموزان را تهدید می کند و نه تنها موجب می شود که تعدادی از آن ها نتوانند به موقع دوره‌ی تحصیلی خود را به اتمام برسانند، بلکه موجب دگرگونی روحیه ی آنان می شود و نوعی نگرانی، ناپایداری هیجانی و حتی گاه پاره‌ای مشکلات عصبی - روانی را برای آن ها ایجاد می کند و سازگاری روان شناختی و اجتماعی آن‌ها را شدیداً به مخاطره می اندازد (به نقل از قهاری، 1391). از طرفی، با توجه به آخرین تحقیقاتی که در این زمینه روی مقیاس‌های قدیمی انجام شده بود و در آن ها ابعاد سازگاری کمتر مورد توجه قرار گرفته بود. این سوال پیش آمد که آیا لازم نیست از یک مقیاس جدید برای بررسی موضوع استفاده شود؟ در بررسی‌های اولیه، مشخص شد که  دو پرسشنامه مناسب برای دانش آموزان دبیرستانی موجود است: یکی پرسشنامه سازگاری بل[14] که روی ویژگی های روانسنجی آن بسیار زیاد کار شده و دیگری پرسشنامه سازگاری[15] مربوط به دوره نوجوانی که کم کار شده است. از این رو این پرسشنامه انتخاب شد.

براساس آنچه ذکر شد این پژوهش در پی پاسخگویی به این موارد است:

1- بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه سازگاری

2- آیا بین سازگاری و هوش هیجانی رابطه وجود دارد؟

بر اساس آنچه گفته شد این پژوهش به دنبال آن است تا ویژگی های روانسنجی پرسشنامه سازگاری و رابطه آن با هوش هیجانی در دانش آموزان دختر بپردازد.

3-1 اهمیت و ضرورت پژوهش

انسان موجودی است فراگیرنده و از نخستین روزهای حیات تا سه سالگی ، طی تجربه های بسیار در فرآیندهای فوق العاده، پیچیده، شگفت انگیز و ماهرانه‌ای چون نشستن، ایستادن، راه رفتن، حرف زدن و غذا خوردن کار آمد می شود و پیوسته می کوشد با اطرافیان و محیط پیرامون خود ارتباط برقرار کند. در این بین، اجتماعی شدن فرایندی است که به کمک آن ارزش‌ها ، اعتقادات و معیارهای رفتاری که فرهنگ از آنان انتظار دارد؛ به کودکان آموخته می شود.

سازگاری یک مفهوم نسبی است و تحت تأثیر فرهنگ ها و اعتقادات از جامعه‌ای با جامعه ی دیگر فرق می‌کند. از طرفی، رفتار آدمی تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله خانواده، مدرسه، گروه همسالان و سایر عوامل اجتماعی قرار دارد و شخصیت انسان در صورتی به کمال می رسد که بین او و محیط پیرامونش تعادل و تعامل مناسبی صورت پذیرد. فشارهای اجتماعی به وضوح تأثیر فراوانی بر رفتار فرد دارد . از طرف دیگر، انسان موجودی انعطاف پذیر است. او نه تنها با محیط سازگار می شود؛ بلکه محیط را بر طبق خواسته های خود دگرگون می‌کند(به نقل از حجاری، 1390).

یکی از عوامل مورد بررسی در این پژوهش مفهوم هوش هیجانی است که توسط شات[16](1998) به عنوان "دسته‌ای از مهارت ها، استعدادها و توانایی های غیرشناختی که توانایی موفقیت فرد در مقابله با فشارها و اقتضاهای محیطی را افزایش می دهد" تعریف شده است. بنابراین هوش هیجانی یکی از عوامل موفقیت فرد در زندگی است و مستقیماً بهداشت روانی فرد را متأثر می کند و وجود آن موجب سازگاری بیشتر و جلوگیری از انحرافات در وی می شود. در واقع، افرادی که هوش هیجانی بالاتری داشته باشند، کمتر خود را در معرض آسیب های اجتماعی قرار می دهند زیرا ارزیابی های آنان از موقعیت ها به صورت منطقی صورت می گیرد (یارمحمدیان، 1390). هوش هیجانی اساساً به عنوان توانایی فرد در بازنگری احساسات و هیجان های دیگران، تمیز قائل شدن میان هیجان ها و استفاده از اطلاعات هیجانی در حل مسئله و نظم بخشی رفتار تعریف می شود (سالوی و مایر،2011، به نقل از حجاری، 1390).

Abstract:

During past decades, many of psychologists and psychiatrists have emphasized on the importance of adjustmentand growth of the emotional and social skills in adolescents. Among the reasons of this attention, is that the successful adjustment of people depends to the uniform performance of emotional abilities. In fact, the emotional intelligence plays a fundamental role in growing of adjustmentwith occured stress-making experiments and events, predicting of desirable goals in future and also adjustmentwith chronic stresses.

Therefore, by attention to the importance of this issue and that the last researches in this field were on the proceeded old rates and in them, the dimensions of adjustmentwere paid attention lower and based on the necessity of using of new tests, this study has been done for indentitying of the features of psychometric of adjustment questionnaire and it’s relation with emotional intelligence in girl high school of Babol city.

In this descriptive-survey study, the statistical population includes of all girl high school students of Babol that were 7568 people. 400 students, were selected by the method of random multi-stages sampling. The means of data collecting were “Sinha” and “Sing” adjustmentquestionnaire and “Schutte” emotional intelligence questionnaire. Data by using of the statistical tests of “Colmogroph-Smirnoph”, “Alpha cronbuch” , “Pearson correlation” , and “admission agent analysis” for admitting of validity , reliability and also another analysis of hypothesis were used.

The obtained results show at first the amount of Alfa cronbach for all questions was 0.97 and for all elements is more than 0.7 and because the amount of KMO test shows 0.764, the available correlations among data are proper for agent analysis and the relaiability condition is also proper and than it show that there is a direct and meaningful relationship between adjustment (social adjustment by attention to r=0.353, effective adjustment by attention r= 0.459 and teaching adjustment by attention r=0.570) and emotional intelligence.

Key words: social adjustment, sentimental adjustment, teaching adjustment, emotional ntellegence, highschool girl students.

منابع فارسی :

اتکینسون، ریتا، ل؛ اتکینسون، ریچارد، س؛ و هیلگارد، ارنست(2009). زمینه ی روانشناسی(ویرایش پانزدهم). ترجمه ی مهدی گنجی (1393)، چاپ هفتم جلد دوم، تهران: انتشارات ساوالان.

ادیب، ناهید (1389). هوش فرهنگی در سازمان های امروزی، نشریه روانشناسی و علوم تربیتی، شماره 1.

اسلامی نسب، علی(1390). روانشناسی سازگاری. تهران: انتشارات رشد.

اکبری، ابوالقاسم(1388). راهنمایی سازگاری، تحصیلی و شغلی. تهران. انتشارات رشد و توسعه.

امینی، محمد(1387). هوش هیجانی و رشد و اندازه گیری آن، تهران: انتشارات سمت.

ایران نژاد پاریزی، مهدی(1387). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران: نشر میدان.

آذر، عادل و مومنی، منصور(1389). آمار و کاربرد آن در مدیریت، چاپ دهم، جلد 1 و 2، تهران: انتشارات سمت.

آموزگار، مجید(1388). عوامل و موانع سازگاری. تهران: انتشارات رشد.

آهنی، رضا (1389). بهداشت روانی «www.hamshahrionline.ir/details».

باقری، حمید(1387). «بررسی میزان کارآیی آموزش مهارت های هوش هیجانی بر افزایش آن در نوجوانان». مجله مطالعات تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی شماره 33 صفحه 157.

برادبری، ت و گریوز، ج(2005). هوش هیجانی ( مهارت‌ها و آزمون‌ها). ترجمه مهدی گنجی(1384).  چاپ اول، تهران: انتشارات ساوالان.

برادران، فرهاد (1390). تأثیر آموزش مهارت اجتماعی بر پایگاه اجتماعی و سازگاری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ابتدایی شهر تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد روانسنجی، دانشگاه آزاد تهران مرکز.

براهنی ، محمد تقی (1389). واژه نامه روانشناسی. تهران، چاپ هفدهم، انتشارات فرهنگ معاصر.

بیانی، احمد(1388). روشهای تحقیق و سنجش در علوم تربیتی و روان‌شناسی، تهران: انتشارات رهیافت، چاپ چهارم، ص 222.

بیژنی (1388). ناسازگاری و بزهکاری در نوجوانان، روزنامه شاپرک، شماره 1828.

پالمر، مونتی ؛ لاری ، اشترن و گایل ، چارلز (1997). نگرشی جدید به علم سیاست. ترجمه منوچهر شجاعی(1376). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی .

پروین، لارنس . ای (2000). روانشناسی شخصیت. ترجمه محمدجعفر جوادی و پروین کدیور(1393)، چاپ پنجم، تهران: انتشارات آییژ.

پلنت، ج (2008). SPSS ترجمه علیرضا کاکاوند(1389)، کرج: انتشارات سرافراز.

پیاژ،ه ژان(1975). تربیت به کجا ره می سپارد. ترجمه منصور و دادستان (1388)، تهران: انتشارات دانشگاه تهران .

تبریزی ، غلامرضا (1380). «بررسی مقایسه ای مشارکت پذیری اجتماعی دانشجویان شاهد نسبت به دانشجویان غیر شاهد در مراکز آموزش عالی دولتی خراسان». طرح پژوهشی با همکاری دفتر تحقیق و پژوهش بنیاد شهید انقلاب اسلامی. اداره تحقیقات و مطالعات.

ثابتی، فهیمه و شهنی ییلاق، منیژه(1381). «تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی در کاهش ناسازگاری های اجتماعی – عاطفی دانش آموزان پسر ناسازگار دبستانی اهواز». مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز، دوره سوم، سال پنجم، شماره های 3 و 4 صص: 16-1.

چهاردولی، حجت اله(1387).«بررسی رابطه ی عملکرد خانواده و جو روانی – اجتماعی کلاس با ناسازگاری دانش آموزان دبیرستانی شهرستان ملایر». پایان نامه ی کارشناسی ارشد، مجله علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، دوره ی سوم، سال چهاردهم، شماره ی 6، ص 128-123.

حافظ نیا، محمد، (1388). مقدمه­ای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران: انتشارات سمت.

حجاری ، س (1390). «بررسی اثربخشی آموزش گروهی حل مساله بر میزان سازگاری اجتماعی زنان مبتلا به اختلال دوقطبی شهرستان اصفهان». پایان نامه ی کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه اصفهان.

خاکی، غلامرضا، (1389). روش تحقیق در مدیریت، تهران : مرکز انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی.

خدایاری فرد، محمد(1381). «تهیه مقیاس اندازه گیری اعتقادات و نگرش مذهبی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف». طرح پژوهش زیر نظر دانشگاه تهران. دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی.

خدایاری فرد، محمد؛ نصفت، مرتضی ؛ غباری بناب، باقر و شکوهی یکتا، محسن (1389). «عوامل مرتبط با سازگاری اجتماعی فرزندان جانباز و غیرجانباز دانشگاه شهید بهشتی تهران». گزارش نهایی طرح پژوهشی زیر نظر بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی.

خسرو جاوید، مهناز (1381). «بررسی اعتبار و روایی سازه مقیاس هوش هیجانی شات در نوجوانان»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تربیت مدرس تهران.

دانایی‌فرد، حسن، الوانی، مهدی و آذر، عادل(1388)، روش شناسی پژوهش کمی در مدیریت: رویکرد جامع، تهران: انتشارات صفار.

دلاور، علی (1386)، مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی، تهران : انتشارات رشد.

دهخدا، علی اکبر(1337). فرهنگ دهخدا؛ ج 1، تهران: چاپ سیروس.

رضویان شاد، مرتضی (1389). «رابطه ی هوش هیجانی با سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان»، پایان نامه ی کارشناسی ارشد دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تبریز.

رنجبر، احمد(1386). روش تحقیق و مأخذشناسی، چاپ دوم، تهران: انتشارات اساطیر، ص 278.

زکی، محمدعلی(1389). «سازگاری جوانان با دانشگاه و رابطه‌ی آن با حمایت اجتماعی؛ بررسی موردی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه اصفهان». فصلنامه تخصصی پژوهشی جوانان، فرهنگ و جامعه، شماره چهارم، ص 5-1.

سازمان تبلیغات اسلامی(1390) «www.ido.ir».

سپاه منصور، مژگان (1386). «تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر انگیزه پیشرفت، خود احترامی و سازگاری اجتماعی». روانشناسی کاربردی، دوره دوم شماره 6 ص 85-93.

سرمد، زهره ، بازرگان، عباس و حجازی، الهه (1389). روش های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: انتشارات آگاه.

سکاران، اما، (2005)، روش­های تحقیق در مدیریت، ترجمه محمد صائبی و محمود شیرازی(1386)، تهران: موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی.

سلطانی فر، محمدعلی (1386). هوش هیجانی. فصلنامه اصول بهداشت روانی سال نهم، پاییز و زمستان شماره 35 و 36.

سیاروچی، ژوزف، فورگاس، ژوزف و مایر، جان. (2003). هوش عاطفی در زندگی روزمره، ترجمه ی اصغر نوری امام زاده‌ای (1385). اصفهان: انتشارات نوشته.

سینها، ای . کی. پی و سینک، آر. پی (1993). راهنمای پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی. ترجمه‌ی ابوالفضل کرمی(1377). تهران:  مؤسسه ی روان تجهیز.

شریفی درآمدی، پرویز(1386). هوش هیجانی و معنویت. چاپ اول، تهران: انتشارات سپاهان.

شریفی، امین (1376). «بررسی رابطه ارضاء نیازهای عاطفی با سازگاری فردی - اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پسر سال سوم مدارس راهنمایی شهر اهواز»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید چمران اهواز.

شریفی، حسن پاشا و شریفی، نسترن(1391).  اصول روانسنجی و روان آزمایی، انتشارات رشد، چاپ اول، ص 285.

شولتس ، دوآن(1977). روانشناسی کمال. ترجمه گیتی خوشدل(1392)، تهران: نشرنو.

شهبازی، مریم و شهبازی، گیتی (1391). «مقایسه ی میزان سازگاری اجتماعی در بین زنان با همسران معتاد و غیر معتاد»، نشریه خبری پویش دانش پژوهان، سال یازدهم شماره 7.

صفوی، محبوبه (1388). «بررسی همبستگی بین هوش هیجانی و سازگاری عاطفی اجتماعی در دانش‌آموزان دختر پیش دانشگاهی شهر تهران»، مجله پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، سال 14 شماره 5.

عابدینی ، یاسمین(1390). «بررسی رابطه مهارت های حل مسایل اجتماعی با پذیرش همسالان در دانش‌آموزان دختر پایه‌های دوم و پنجم ابتدایی شهر تهران». پایان نامه ی کارشناسی ارشد رشته روان شناسی تربیتی‌، دانشگاه تهران، دانشکده‌ی روان شناسی و علوم تربیتی.

عباس زادگان، سید محمد (1387). مدیریت بر سازمان های ناآرام، انتشارات کویر. چاپ چهارم.

عباس­زادگان، سیدمحمد. (۱۳۸۴)، مدیریت عملکرد، تهران، انتشارات شرکت سهامی انتشار. ویرایش اول، چاپ اول

علی اکبری دهکردی، مهناز (1391). رابطه هوش هیجانی و رضایت زناشویی در زوجین، مجله علوم رفتاری. سال دوم، شماره 6، 169-161.

علی پور، محبوبه (1381). «بررسی سازگاری اجتماعی کودکان شاهد از طریق آزمون ترسیم خانواده». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی و روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی.

فرحبخش، کیومرث(1390). «تهیه آزمون سازگاری دانشجویان و تعیین پایایی و روایی و هنجارآن». فصلنامه اندازه گیری تربیتی شماره 6، سال دوم. ص 45-23.

فروم، اریک(1997)، بحران روان کاوی، ترجمه تبریزی(1392). تهران: انتشارات مروارید. چاپ دهم.

فنونی، طلعت السادات(1380). «بررسی رابطه خودپنداره و سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دختران سال اول متوسطه منطقه 10 آموزش و پرورش تهران» پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم تهران.

فولادی، عزت الله (1390). مشاوره ی همتایان: چشم اندازها، مفاهیم بهداشت روان و مهارت ها، چاپ سوم، تهران: انتشارات طلوع دانش.

قاسمی، لیلی(1388). «بررسی عملی بودن، اعتبار، روایی و نرم یابی آزمون پاره تست سازگاری فردی و رابطه آن با سلامت روان در دانش آموزان دوره اول دبستان». فصلنامه تخصصی پژوهشی جوانان، فرهنگ و جامعه، شماره یکم، ص 16-8.

قهاری، شهربانو(1391). «بررسی مقایسه ای میزان شیوع اختلالات رفتاری ایذایی و کمبود توجه، افسردگی و اضطراب فراگیر در کودکان شاهد، محروم از پدر، جانباز و دارای پدر شهر چالوس». پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده روان شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران.

کرمی،  ابوالفضل (1375). آزمون‌های روانی. تهران: انتشارات دانشکدۀ روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی.

کارور، چارلز، اس. شی یر، مایکل ،اف  (2005). نظریه های شخصیت. ترجمه احمد رضوانی(1387)، مشهد: معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی.

گلمن، دانیل (2010). هوش هیجانی. ترجمه نسرین پارسا(1388). تهران: انتشارات رشد.

لامعی، داوود (1390). هوش هیجانی «http://www.ravanyar.blogfa.com/post/198»

لطف آبادی، حسین (1387). روانشناسی رشد 2 نوجوانی و بزرگسالی. تهران: انتشارات سمت.

مارنات، گری گراث (2009). راهنمای سنجش روانی، ترجمه حسن پاشاشریفی (1392). تهران: انتشارات رشد.

ماسن (2013)، رشد و شخصیت کودک. ترجمه مهشید یاسایی(1391). تهران : نشر مرکز.

محمدپور، ناهید (1392). سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی انتشار : http://hamshahrionline.ir.

محمدی، محمد (1387). هوش هیجانی شات. تهران: موسسه آزمون یار پویا.

مظاهری، اکرم ؛ باغبان، ایران و فاتحی زاده، مریم (1389). «تاثیر آموزش گروهی عزت نفس بر میزان سازگاری اجتماعی دانشجویان». مجله دانشور ، سال 13، اردیبهشت، شماره 16.

ملازاده، جواد(1385). «رابطه سازگاری زناشویی با عوامل شخصیت و سبک های مقابله ای در فرزندان شاهد»، پایان نامه دکتری، گروه روانشناسی، دانشگاه تربیت مدرس.

منصور، محمود (1389). احساس کهتری. تهران : انتشارات دانشگاه تهران .

موسوی، علی(1388)، «بررسی رابطه هوش هیجانی با سازگاری تحصیلی – شغلی و سازگاری در خانه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی کرمانشاه». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز.

موسوی، محمود (1390). «بررسی نقش عوامل آموزشگاهی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه شهرستان فریدون شهر». جامعه شناسی کاربردی، سال 24 شماره 41.

موسوی، مریم(1390). «رابطه هوش هیجانی و سازگاری آموزشی در دانش آموزان مقطع پیش دانشگاهی شهر تهران». مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان. سال پنجم. شماره 12. ص 5-1.

میلانی فر، بهروز(1380). روان شناسی کودکان و نوجوانان استثنایی، تهران: نشر قوس.

نجفی پور، فرشاد(1390).«چگونه هوش خود را افزایش دهید؟». تهران: انتشارات سمت. ص 55.

نوری، احمد (1389). هوش هیجانی در زندگی روزانه، اصفهان: انتشارات صبح

واحدی، شهرام و مرادی، سمانه(1388). «رابطه ی سبک های دلبستگی پدر و مادر با سازگاری هیجانی، رفتاری و اجتماعی در دانشجویان غیر بومی سال اول». مجله علمی پژوهشی اصول بهداشت روانی، سال یازدهم، شماره 3، پیاپی 43، ص232-223.

والی پور، احمد (1389). روانشناسی سازگاری، تهران: انتشارات وحید.

هومن، حیدرعلی (1389). شناخت روش علمی در علوم رفتاری. تهران: انتشارات سمت.

یارمحمدیان، محمدحسین(1390). تحلیل رابطه ی بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در نوجوانان، جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست و دوم، شماره 44، صص 50-35.

یاوری، علی (1392). «بررسی رابطه سبک های هویت و بلوغ عاطفی با سازگاری اجتماعی معتادان مرد تحت درمان نگهدارنده متادون مراکز شهر بجنورد». پایانه نامه کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان.

یوسفی، بهمن(1381).«بررسی سازگاری و هوش هیجانی بر حسب اضطراب دانش آموزان» فصلنامه خانواده پژوهی، سال دوم.

یمنی دوزی سرخابی، محمد (1389). «تحلیلی بر ناسازگاری دانش آموزان دوره ابتدایی»، فصلنامه تعلیم و تربیت، شماره هفتم، صفحه 77.

References

Adeyemo, D. A. (2011). The Buffering Effect of Emotional Intelligence on the Adjustment of Secondary School Students in Transition. Electronic Journal of Research in Educational Psychology, No, 6-3 (2), 79-90.

Adilimo, G (2010). Demographic Characteristics and Emotional Intelligence Among Workers in Some Selected Organisations in Oyo State, Nigeria.Vision- The Journal of Business Perspective, 12(1): 43-48.

Ali-Akbari Dehkordi Mahnaz (2011). Sexual relationship with mental health and marital adjustment of women referred to the Tehran Psychiatric Institute. Tehran; Proceedings of the Fourth Global Congress on Family and Sexual Health,. among adults. Journal homepage. 177-181.

Ansbacher, H.L.,& Ansbacher, R.R (1998). The individual Psychology of Alfred Adler. New York: Basic Books.

Arnett, J (1995). Broad and Narrow Socialization. Journal of Marriage & the Family, 57, 617-628.

Bar – on ,R .(2001). Emotional intelligence & Self actualization. San Fran Cisco. Jossy – Bass Boos.

Bar- on, R. & Parker, J. D. A (2000). Handbook of emotional intelligence. San Francisco: Jossey- Boss.

Bar-on R, (2009) The Bar – on model of emotional – social intelligence (Esi) psicothema.

Bar-On, R. (2003). How Important Is It to Educate People to Be Emotionally and Socially Intelligent, and Can It Be Done? Perspectives in Education, 21 (4), 3-13.

Bar-On, R. (2006). The Bar-On Model of Emotional-social Intelligence (ESI). Psicothema. 18, 13-25.

Bar-on, R. (2010). Emotional and social intelligence: Insights from the emotional Quotient Inventory. In R. Bar- on & J. D. A. Parker, (Eds.), Handbook of emotional intelligence. San Francisco: Jossey- Boss.

Bastian VA, Burns NR, Nettelbeck T (2005). Emotional intelligence predicts life skills but not as well as personality and cognitive abilities. Pers Individ Dif ;39:113545.

Brown RF, Schutte NS (2006). Direct and indirect relationships between emotional intelligence and subjective fatigue in university students. J Psychosom Res 60(6): 585-93.

Brown,S (2000). Health psychology, New York: John Wiley.

Chan DW (2005). Emotional intelligence, social coping and psychological, distress among chines gifted students in Hong Kong. High Ability Studies;16:16378.

Chan, F. S, Lin, Y.M., & Tu, C.A. (2006). A Study of the Emotional Intelligence and Life Adjustment of Senior High School Student. World Transactions on Engineering and Technology Education, 5 (3), 473-476.

Ciarrochi, J., & Scott, G.(2006). The Link between Emotional Competence and Well-being: A Longitudinal Study. British Journal of Guidance & Counselling. 34, 231-243.

Elliot, S. & Gersham, F (2003). Social skills interventions for children. Behavior modification. N. 16, P. 287-309.

Engelberg, E. & Sjoberj. L (2004). Emotional intelligence affect intensity and social adjustment. Personality and Individual Differences, 37 (3), 533- 542.

Erikson, E.H.(1975). Life history and the historical moment. New York: W.W Norton. Fukuyama, M.A, & Seving, T.D. Integrating Spirituality In to Multicultural Counseling. London: Sage Publications.

Extremera N, Duran A, Rey L(2010). Perceived emotional intelligence and dispositional optimism pessimism analyzing their role in predicting psychogical adjustment. Pers Individ Dif ;42:106979. Feeling and beliefs. Child Development, 62, 1352-1336.

Feng – yang (2007) a stady of internet addicition through the lens of the interpersonal theory. 73,97-113.

Forgas, J.P., & Gunawardena, A (2000). Affective influences on spontaneous interpersonal behaviors. Unpublished manuscript, university of New South Wales, Sydney. Australia. General Internal mediacine,1,239-231 .

Golman, D. (1995). What’s your Emotional Intelligence Quotient? Utue. Com/azEQ. tmpl.

Golman, D. (1999). Working with emotional intelligence. New York: Bantam Books intelligence. In J. Ciarrochi, J.P. Forgas, and J.D. Mayer (Eds.), Emotional intelligence in everyday life: A scientific inquiry (pp. 25-45). Philadelphia, PA: Psychology Press.

Hampell, TS .Peterson, AL (2006).Group cognitive behavior therapy for depression in a community setting: a clinicalreplication series. Behavior Therapy, 29, 3-18.

Hornby, A. (2005), Oxford advanced learner's dictionary of Current English, 7th edition, London, Oxford University press.

Hunsberger, B., Pratt, M., Pancer, S.M.(2001). Religious Versus Nonreligious socialization: does Religious background have implications for adjustment? International Journal for the Psychology of Religio, 11(2), 101-126.

Iwata.J.N.; Noboru,K., Higuchi, M., & Hiana, R.J.(2010). Response of Japanese and American students to the Anxiety and social skills question air. Journal of Personality Assessment, 74(1), 48-62.

Kearns, K.A., & Stevens, A.C.(1996). Parent-child attachment in late adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 25(3), 322-325.

Lanort, Luyckx, K, L. Goossens, B. Soenens, and W. Beyers (2006) Unpacking Commitment and Exploration: Preliminary Validation of an Integrative Model of late Adolescent Identity Formation, Journal of Adolescence 29.

Linda & Resteynen (2011) Straus R. Emotional intelligence, personality and the perceived quality of social relationship.Pers Individ Dif ;35:64158.

Maccoby, E. E., & Martin, B. (1983). Socialization in the context of the family: Parent – child interaction. In E. M. Hetherington (ed.), P. H., Mussen. Handbook of child Psychology, 4. Socializtion, Personality and social development. NewYork: Wiley Macmillon. Marital and Family Therapy, 24, 145–156.

Márquez, P.G-O., Martín, R. P., & Brackett, M.C (2010). Relating Emotional Intelligence to Social Competence and Academic Achievement in High School Students. Psicothema. 18, 118-123.

Mayer .J.D.( 2007) . Afield Guide to Emotional Intelligence . philadelphia .24,65-78.

Mayer, J. D. (2000). Emotional intelligence and the identification of emotion. Intelligence, 22, 89-113.

Mayer, J. D., Dipaolo, M. & Salovey, P (1999). Perceiveing affective content in ambiguous visual stimuli: a component of emotional intelligence. Journal of personality assessment, 54, 772-781.

Mayer, J. D.; Salovey, P. & Caruso, D. R. (2000). Selecting a measure of emotional intelligence, in Bar-on et al. (eds). Handbook of emotional intelligence, (PP 320-342). Callifornia, Bass Inc.

Mayer, J. D.; Salovey, P. Caruso, D. R. & Sitarnios, G (2001). Emotional Intelligence as a Standard Intelligence. Emotion, 1, 232- 242.

Mayer, J.D., & Salovey, P. (1997). The intelligence of emotional intelligence. Intelligence, 17, 433-442.

Palmer, B., Donaldson, C. & Stough, C (2002). Emotional intelligence and life satisfaction. Personality and individual differences, 3, 1091-100.

Pancer, S.M., Hunsberger, B., Pratt, M. W. & Alisat, S. (2008). Cognitive Complexity of Expectations and Adjustment to University in the First Year, Journal of Adolescent Research. 15, pp. 38–57.

Parker, C. & Cohen, L.H.(1990). Intrinsic religiousness and religious coping as life stress moderators for Catholics. Journal of Personality and Social Psychology, 59(3), 562-573.

Petrides, K.V. & Furnham, A. (2000). Trait Emotional Intelligence: Psychometric Investigation with Reference to Established Trait Taxonomies. European Journal of Personality. 15, 425-448.

Rozanberg, J (1990) Studies in the Social Psychology of Adolescence: International Library of Sociology The Sociology of Youth and Adolescence (International Library of Sociology),1th Edition, Routledge; London.

Salovey, P (2002). Perceived emotional intelligence, stress reactivity and symptom reports father exploration using meta-mood Scale. Psychology and Health, 17(5), 611-627.

Salovey, P. & Mayer, D. (2008). Emotional intelligence. Imagination, Cognition and personality. 9, 121-185.

Salovey, P., Mayer, J.D. (2011). Emotional intelligence. Imagination, cognition and personality, 9, 185-211.

Schultz, Duanc P (1977). Growth psychology: models of the heakthy personality.page 30 -45.

 Sekaran, Uma (2005). Research methods for business: a skill building approach, John Willy and sons, 2nd ed. singlehood. Personal relationships. California State University. 15. 479- 491.

Slaby, T & Guara, T.(2009). Self -efficacy and personal goal setting. American Education Research Journal, N, 29, 663- 669.

Slomowski, C., & Dunn, J.(2006). Young Children's understanding of other people's states, Journal of General Internal mediacine,1,228-231 .

Slomowski, C., & Dunn, J.(2006). Young Children's understanding of other people's feeling and beliefs. Child Development, 62, 1352-1336.

Steinberg, L (2002). Authorizative Parenting and adolescent adjustment across varied ecological Niches. Based in Part on a paper present at Biannal metting of the S. Washington, D.C. Press. 52–60.

Steinberg, S. E. (2005). Logotherapy and conduct disorder,The International Journal for logotherapy,25, 52–60.

Taylor, D., Lettia, A., & Shelley, T. (2003). Social Psychology. Seven Edition, V. S. A: Prentice, Hall International, Inc,43,89-103.

Taylor, R.J., & Chatters, L.M.(1991). Church-based informal support among elderly blacks. The Gerontologist, 26,637-642.

Wagner,K.V.(2005).Theories of intelligence,Jornal of psychology.43,78-90.

Wichroski, F(2001). Caregiver social problem solving abilities and family member. Adjustment to recent onset physical disability.

Winters, J., Clift, R.J.W., & Dutton, D.G. (2004). An Exploratory Study of Emotional Intelligence and Domestic Abuse. Journal of Family Violence, 19(5), 255-267.